8 ΜΑΡΤΗ 2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συναδέλφισσες ,

 160 χρόνια συμπληρώνονται φέτος, από τον αγώνα εκατοντάδων εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη.  Σε αυτή τη απεργία του 1857, βρίσκεται το πραγματικό περιεχόμενο της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας.

 Οι εργάτριες βγήκαν στο δρόμο του αγώνα, διεκδικώντας ανθρώπινη ζωή με μείωση των ωρών εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και εξίσωση με εκείνους των ανδρών συναδέλφων τους, δουλειά με δικαιώματα. Οι αστυνομικές δυνάμεις, με εντολή των βιομηχάνων, ρίχτηκαν με μανία πάνω στις εργάτριες κι έπνιξαν τη διαδήλωση στο αίμα. Το 1910, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, στη Β΄ Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, καθιερώθηκε η 8η Μάρτη ως η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.

Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια τη μίζερη ζωή για τα κέρδη τους!

 Σήμερα, οι εργαζόμενες και οι άνεργες, όλες οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών καταλαβαίνουν πολύ καλά, ότι «ισότητα μπροστά στο νόμο δεν σημαίνει και ισότητα στη ζωή». Στο όνομα της «ισότητας των δύο φύλων», ξηλώνονται δικαιώματα και κατακτήσεις των γυναικών που είχαν κερδηθεί με αγώνες και θυσίες χρόνων από το εργατικό κίνημα.

Η βάρβαρη επίθεση κυβέρνησης- «θεσμών» - επιχειρηματικών ομίλων, χτυπά το σύνολο των εργαζόμενων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, ανέργων, συνταξιούχων, ανδρών και γυναικών. Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που ανάγουν τη γυναικεία ανισοτιμία σε ζήτημα «ποσόστωσης», την αποκόπτουν από τη γενικότερη και συνολική ταξική εκμετάλλευση.

160 χρόνια μετά, το μήνυμα της 8^ης Μάρτη παραμένει επίκαιρο!

Οι εργαζόμενες γυναίκες, οι νέες, οι άνεργες, οι μετανάστριες με πίστη στη δύναμή μας, με πίστη στην ενότητα της εργατικής τάξης να πάρουμε την υπόθεση της ζωής μας στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε την ολόπλευρη ικανοποίηση των ολοένα και διευρυνόμενων αναγκών μας, σε μια περίοδο μάλιστα που υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις προκειμένου να βελτιωθεί η ζωή η δική μας και των παιδιών μας.

Έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά μας και στις οικογένειές μας να μη συμβιβαστούμε με τη φτώχεια, την ανεργία, την απληρωσιά, την κατεδάφιση των κοινωνικών υπηρεσιών που σχεδιάζουν. Εμείς παράγουμε τον πλούτο και εμείς πρέπει να τον απολαμβάνουμε.

 Να ενώσουμε τις φωνές μας  με τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων που διεξάγονται για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Να παλέψουμε ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και σε κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, ενάντια στην εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να τεθεί η προοπτική μιας κοινωνίας που θα μπορεί να ικανοποιεί τις εξελισσόμενες σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων.

 Η πείρα και η παρακαταθήκη των πιο λαμπρών σελίδων στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, όπως αυτή που γράφτηκε στις 8 Μάρτη 1857 από τις υφάντρες της Νέας Υόρκης, «φωτίζουν» το δρόμο.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ

Πάτρα, 7-3-2017